Langzaam maar zeker worden de zomerkleren weer voor een half jaar opgeborgen en de herfst- en winterkleren uit de kast gehaald. Evenals de twaalf maanden van het jaar, waarvan we in deze rubriek al diverse voorbeelden hebben gezien, zijn de vier seizoenen door de eeuwen heen veelvuldig door kunstenaars als allegorieën in beeld gebracht. Een allegorie is een zinnebeeldige voorstelling, waarin een abstract begrip tot uitdrukking wordt gebracht. De vier seizoenen worden hierbij vaak verbonden met de vier elementen: lucht (lente), vuur (zomer), aarde (herfst) en water (winter).
In de hier getoonde allegorische prent verbeeldt Casper Luyken de herfst op een traditionele manier als een vrouw met in haar handen trossen druiven als kenmerkend attribuut; deze verwijzen naar de wijnoogst, die in dit jaargetijde volop aan de gang is. In plaats van een vrouw werd ook de Romeinse wijngod Bacchus wel gebruikt als personificatie van de herfst. Het Franse gedichtje onder de prent verwoordt de werking van wijn op de mens, namelijk dat harten, die door de liefde met elkaar verbonden zijn, door wijn dubbel zo hard gaan kloppen.
Kijk hier voor meer informatie over dit object.