Vanavond staat het Parooltheater in het teken van verdwenen dingen. Ko van Geemert praat over zijn Lexicon vol verdwenen producten, tijdverschijnselen en bewegingen zoals Ban de bom, het broekpak, carbonpapier, CPN, dia-avondjes, langharig tuig en Tiroler seksfilms. Ook op het lijstje: de poppenkast op de Dam.
#020today: Pantijn
Poppentheater in ‘Lexicon van verdwenen dingen’
In 1886 gaf Amsterdam de eerste officiële vergunningen aan een poppenspeler op het centrale plein van de stad. In 1982 nam docent dramatische expressie Wim Kerkhove de plaats in van Daan Kersbergen en zijn Theatro Cabalzi. Met zijn Pantijn Poppentheater bracht Kerkhove eigentijdse elementen in het oude Jan Klaassen en Katrijn repertoire, zoals Jan’s punk-zoontje met hanenkam –ook nagenoeg verdwenen uit het straatbeeld– en buurvrouw Pengel uit Suriname.
In november 1997 opende Kerkhove in de Sint Pieterspoortsteeg bij de Nes in een voormalige slagerij het poppentheater Pantijn. Het ingenieus ingerichte theater ziet eruit als een miniversie van de Kleine Komedie met veel groen en rood. De gemeente gaf Kerkhove een kleine subsidie, maar eiste dat hij door de hele stad zou spelen. De BankGiroLoterij bood zich aan als sponsor, maar Wim Kerkhove had na de dood van de vriend met wie hij het theatertje eigenhandig gebouwd had, steeds minder zin in het poppenspelen. Hij schonk zijn poppen aan het Amsterdam Museum. Misha Kluft volgde hem tot 2007 op als poppenspeler op de Dam. Het theatertje in de Pieterspoortsteeg werd het Parooltheater. Ook dat is inmiddels bijna verleden tijd. Het theater gaat vanaf 1 januari verder zonder het Parool.
Op de site van Ons Amsterdam staat meer informatie over de poppenkast op de Dam.
Kijk hier voor meer informatie over dit object
139 keer bekeken