"Die dag speelde Ajax in het Olympisch Stadion tegen DWS. Ene Johan Cruijff verving de geblesseerde Klaas Nuninga. Ajax won met 0-2. Johan scoorde beide goals: het talent spatte van hem af. Na die wedstrijd ben ik hem blijven volgen.
Ik werkte toentertijd bij een groothandel in sportartikelen (Puma), waar hij onder contract stond. Op een dag in ’69 belde Cruijff met de afdeling verkoop. Toevallig ving ik het gesprek op. Hij had een paar voetbalschoenen en een trainingspak nodig. “We sturen het zo snel mogelijk op”, hoorde ik de verkoper tegen Johan zeggen. Ik zag mijn kans schoon en bood aan om de spullen naar zijn exclusieve schoenenzaak in de Kinkerstraat te brengen. Daar ontmoette ik mijn grote idool voor het eerst. We hebben gezellig een half uurtje zitten kletsen en voldaan en met een warm gevoel ging ik weer naar huis.
Sindsdien ging ik alles over hem verzamelen en dat doe ik nog steeds. Ik heb nu rond de 60 plakboeken en gewone boeken over Johan. Ik kan mij een leven zonder mijn idool Johan Cruijff niet voorstellen.
Tijdens onze eerste ontmoeting had ik geen fototoestel bij me. Ik had er geen. Het heeft nog zo’n 31 jaar geduurd voordat ik met Johan op de foto kon. Na de prijsuitreiking op het scholenvoetbaltoernooi op de Dam vroeg ik Johan of hij met me op de foto wilde. Dat wilde hij wel. Na die eerste foto was ik bang dat de foto misschien mislukt zou zijn en vroeg hem een paar minuten later om een herkansing. Dat was geen probleem. Maar ik was inmiddels zo zenuwachtig geworden dat ik vergeten was om mijn toestel aan te zetten! Even later zag ik Johan richting Krasnapolsky lopen, haalde hem in en heb hem om een derde fotomoment gevraagd. Ik ging direct naar de twee-uur-fotoservice. De foto was gelukt en zodoende had ik toen eindelijk een foto waar Johan en ik samen op staan."
