Een standaard jeugd elftal van AFC, dat wint van een standaard jeugd elftal van Ajax. Nu niet meer voor te stellen, maar vroeger is het toch gebeurd. We schrijven het jaar 1959 en de B1 van AFC speelt thuis op de Zuidelijke Wandelweg tegen de ongeslagen B1 van Ajax. In het team van Ajax Johan Cruijff, wiens talenten bij ons bekend waren. De “technische staf” van de B1 van AFC (leider Chris Geluk en trainer Ben Bonkink) hadden bedacht, dat de enige mogelijkheid om het Ajax moeilijk te maken, was om te proberen Johan Cruijff (toen 13) uit te schakelen door hem een stringente mandekking te geven. Voor de spelers van de beide teams was dit iets totaal nieuws.

De gelukkige om die taak uit te voeren, was Henk Dik. Hij kreeg de opdracht om bij Cruijff te blijven, zodat zijn medespelers hem niet konden aanspelen en als dat wel lukte alleen naar de bal te kijken en niet naar de onnavolgbare schijnbewegingen. Had Cruijff toch de bal dan moest Henk proberen de bal weg te trappen, een opbouwende actie was niet nodig.

De tactiek lukte. Henk kweet zich uitstekend van zijn taak. Johan kwam weinig aan de bal en ook de andere goede spelers van Ajax (Gerrie Spliner, Eddy Fokke, Ernst Bouman) hadden hun dag niet. AFC won met 3-1, een unieke prestatie. Voor twee spelers van AFC had deze wedstrijden belangrijke gevolgen. In de eerste plaats voor de spits van AFC Hans Rodenburg, die de week na de wedstrijd bezoek kreeg van Ajax en het volgende seizoen de overstap maakte. Overigens keerde hij later weer terug op het oude nest en is inmiddels Ridder van AFC.

Ook voor Henk Dik (ook nog steeds lid van AFC) had de wedstrijd gevolgen, zij het van andere aard. In 1971 speelde het grote Ajax de halve finale Europacup I tegen Atletico Madrid. De coach van Atletico Madrid verklaarde in een interview, dat hij niet wist hoe Johan Cruijff afgestopt kon worden. Zelf was ik toen redacteur van de Schakel, waarin ik een artikel schreef met de oplossing voor deze coach. Met referte aan de wedstrijd in1958 adviseerde ik Atletico Madrid om onmiddellijk Henk Dik te contracteren. Tot een contract kwam het niet, maar het artikel werd opgepikt door o.a. De Telegraaf. Henk Dik, werkte toen bij de ABN in het oosten van het land. Hij belde mij om mij te bedanken, omdat hij door de publiciteit bij zijn collega´s en anderen in zijn omgeving veel bewondering had geoogst en hij zich geen beter PR had kunnen wensen.