The making of De Kamer van de Levantse Handel

Ruim voor de opbouw is er een planning gemaakt. Er is een ontwerp en een vlekkenplan. De teksten zijn af en vertaald. Er zijn maten opgenomen. Niemand is ziek en de schilderijen zijn veilig overgekomen vanuit Istanbul, waar deze tentoonstelling sinds januari in het Pera Museum te zien was. Wat kan er dan nog mis gaan? Nou, toch nog wel wat.

In de Kamer van de Levantse handel komt een grote tafel met daarop originele archiefstukken van de Directie, atlassen met prachtige zeekaarten, een tinnen inktstel en zandloper, alsof de heren net zijn weggelopen uit een vergadering. De collectie kan natuurlijk niet los op tafel liggen, maar moet beschermd worden door een vitrine die is verzonken in de tafel. Bij het inrichten bleek deze bak echter een paar centimeter te smal voor het grootste boek. Gelukkig kon dit boek zonder inhoudelijk concessies te doen ook verplaatst worden naar de boekenkast, die wel groot genoeg is. Tot overmaat van ramp waren de twee perspex vitrines die op de kopse kanten van de tafel moesten komen te groot voor het uitgespaarde gat en moesten er met spoed twee nieuwe worden gemaakt. Terwijl er nou juist bedacht was om de oude vitrines her te gebruiken om geld te besparen.

Zo is er ook zorgvuldig onderzoek gedaan naar de kleur van de schouw in de kamer, deze was naar alle waarschijnlijkheid net als de rest van het interieur sober: zandkleurig. Bij het inrichten bleken de vormgevers anders te hebben beslist en is de schouw donkergrijs geworden. Omdat op deze dag de eerste schilderijen al gehangen zouden worden kon de schouw niet overgeschilderd worden. Aanvankelijk was dit erg jammer, maar achteraf toch niet zo erg: het kleurt prachtig met het enorme schilderij van Reinier Nooms dat er boven hangt en de Zeeslag bij Livorno verbeeldt (met veel grijze lucht!).

Gelukkig ging er ook veel goed: twee depotmedewerkers pakten de enorme en vooral prachtige schilderijen uit en samen met de conservatoren Laura van Hasselt en Eveline Sint Nicolaas werden de exacte posities op de wand bepaald. Het hangen van de schilderijen gaat ontzettend snel en met slechts acht schroeven blijven de zwaarste kunstwerken nog hangen. Ook al hangt nog niet alles en moet er nog veel gebeuren, het ziet er nu al prachtig uit.

Komt dus allen kijken vanaf 18 april in het Amsterdam Museum en waan je even een directielid uit de zeventiende eeuw!