Ik houd erg van het materiaal. Plaatstaal dat oxydeert, die prachtige roestkleur. Het is niet zo glad als marmer, waar je zo lekker over kunt wrijven. Plaatstaal schept afstand, want het is totaal niet aaibaar. Dat is dan wel weer jammer, want ik vind het prettig om aan een beeld te voelen. Maar dit materiaal nodigt dat niet uit. Des te meer tijd om ernaar te kijken, dichtbij, op afstand. Telkens vanuit een ander gezichtspunt.