Joyce is op verschillende manieren betrokken bij het herdenken en vieren van de afschaffing van de slavernij. Als actrice speelt zij mee in een musical van Thea Doelwijt 'Op weg naar Suriname'. Daarnaast heeft ze deelgenomen aan het Keti-Koti ontbijt op het Leidseplein met verschillende BN'ers en vertegenwoordigt ze één van de 'Vier generaties Surinaamse Vrouwen'. Dit is een initiatief van een Surinaamse vrouwenverenging opgericht door Willy Esajas. Ook haar dochter is betrokken en vertegenwoordigt bij de kranslegging tijdens de herdenking één van de generaties Surinaamse Vrouwen.
In de Surinaamse kledingdracht van Joyce zit de vlag van Suriname verwerkt en twee stoffen die speciaal zijn gemaakt voor 150 jaar Keti Koti. De stof bevat een prent met 150 jaar Keti Koti, gebroken ketenen, vrijheidstrijder Kwakoe en het wapen van Suriname. "Mijn lieve tante in Suriname heeft speciaal de kleding gestuurd en het laat heel mooi het verleden en het heden zien."
Opvallend zijn de accessoires die zij draagt, waaronder de kettingen en armbanden gemaakt van verschillende traditionele Surinaamse kralen (zoals de lontai ketting met kokritji). Ze loopt ook de hele dag met een kleine koperen emmer (kopro beki) gevuld met o.a. Surinaamse rum, een kleine kalabas om uit te drinken en een sigaar. De elementen in de emmer staan in de Surinaamse cultuur vaak symbool voor het eren van de voorouders.
De viering en herdenking op 1 juli is voor haar ook een dag waarop ze anderen ontmoet. Ze geeft aan dat het een dag is dat staat voor alles waar wij samen voor hebben gevochten, nu wat wij nu samen kunnen vieren.