Herinneringen aan Larache
El Kanbouhi: “Het lijkt alsof ik de stad voor het eerst zie. Larache is ongeveer 3.000 jaar oud, maar in mijn foto’s zijn vooral de laatste 1.000 jaar te zien. Ik heb de laatste twee weken veel naar boven gekeken en ingezoomd op de details. Als kind moest ik vaak van mijn moeder naar de Joodse winkelier of de Spaanse Choro’s* verkoper. Mijn generatie is de laatste die de drie geloven heeft meegemaakt: het Christendom, Jodendom en de Islam. De mensen zijn vertrokken maar hun vingerafdruk is overal te zien. Nooit zal ik onze oude Spaanse buurvrouw vergeten; zij had een hond die met een mandje om zijn nek en een boodschappenlijst meerdere keren per dag boodschappen voor haar deed. Ook onze Joodse buurman die houtskool verkocht zal ik nooit vergeten.”
Religie als mens
“Het is lastig om hier te werken maar ook heel inspirerend en interessant. Door de drukte van de familie en de stad werk ik vaak ’s nachts; overdag stel ik aan mensen op straat vragen over religie, dood en hoe religie eruit zou zien als het een mens was. Het resultaat is teleurstellend eentonig: "Kijk naar de profeet Mohammed en je zult zien hoe religie eruitziet als het een mens is.” Gelukkig zijn de gebouwen in de stad veel rijker aan informatie dan de meeste bewoners. Als ik een vraag stel, verzoek ik de mensen een persoonlijk antwoord te geven. Hun antwoord is helaas altijd gebaseerd op de citaten uit de Koran.”
Het beeld dat El Kanbouhi in Larache maakt wordt een personificatie van het geloof en zal de vorm van de tekening Choros krijgen. Hoe het beeld er uiteindelijk precies uit komt te zien blijft nog even een verrassing.
*Het woord choros wordt in Marokko gebruikt voor de Spaanse zoetigheid churros.
