Napraten met vrouwen van Nieuw West
Naarmate ik me verdiepte in de geschiedenis waren er een paar dingen die me opvielen. Volkeren lijken verdeeld in twee categorieën: je heerst of wordt overheerst. In de koloniale tijd vielen Nederlanders in de eerste categorie, Armeniërs meer in de tweede – we verdedigen maar vallen niet aan. Kijkend naar het verleden en nu weet ik eigenlijk niet wat beter is. Lopend in de zaal van begin 1900 en denkend aan de massamoorden op het Armeens volk in het Osmaanse Rijk. Zien hoe Hitler de joodse bevolking behandelde. Of denken aan het koloniale verleden van Nederland… Ik twijfel over de vraag wat beter is: moorden of vermoord worden…? Mijn antwoord is uiteindelijk: geen van beiden – ECHT geen van beiden!
Geschiedenis herhaalt zich en geeft ons lessen, hoe komt het dat we het niet horen? Hoe kunnen we als bewuste mensen zo vooruitgaan in technologische snufjes en tegelijkertijd zo haatdragend zijn naar dezelfde soort in "een andere verpakking"? Ik zou willen dat mijn blog wat meer vrolijkheid zou bevatten. Ik merk dat ik vandaag, 24 april, wanneer de hele wereld de Armeense Genocide herdenkt, ik alleen hier stil bij kan staan: Amsterdam - als prachtig voorbeeld van de meest tolerante stad van de wereld, waar we allemaal meetellen en er mogen zijn – met alle 180 nationaliteiten naast elkaar in vrede en samen.
Mijn zoektocht heeft me aan het denken gezet. Ik ben gaan kijken naar mensen en tot conclusie gekomen: "Beschaving die niet van zijn eigen fouten leert, heeft geen toekomst".
Anush Avetisyan
24 april 2019