Een aantal jaar geleden werden drie bedompte 18de eeuwse arbeiderswoningen in de Pottenbakkersgang steen voor steen afgebroken en later weer opgebouwd in Arnhem. Ook de huizen aan weerszijden van dit steegje in de Westerstraat kwamen mee. Uit onderzoek bleek dat in voormalige behangwinkel van Gasman in de Westerstraat in 1970 een pension was. Hoewel er nauwelijks Turken woonden, heette het in de buurt ‘het Turkenpension’.
In het openluchtmuseum is achter de gevel van Gasman een ‘Turkenpension’ nagebouwd: twee stapelbedden en nog een laag bed, op tafel een Turkse krant, koffiepotje en trictrac spel, tegen het bed een saz. Op de achterwand wordt een film geprojecteerd, beelden van mannen die in ploegen in de bedden slapen, net zoals ze in ploegen werken bij de Fordfabriek of NDSM.
Bewoners van het pand zelf zijn nog niet opgespoord, maar wel is gepraat met veel gastarbeiders die ooit in een pension gewoond hebben. De foto’s van de onlangs overleden fotograaf Koen Wessing vormden de inspiratiebron voor het Arnhemse ‘Turkenpension’.
De bovenverdiepingen van de Arnhemse Westerstraat ruiken naar versgelegd laminaat. Daar worden interviews vertoond met verhalen over migratie.
‘Migratie Grazie, zeg ik altijd’ fluistert Daniela Tasca van 1001 Italianen naast wie ik zit bij de openingstoespraken op 3 april 2012. De koningin is er en de Turkse ambassadeur. Er wordt gememoreerd wordt hoe steeds meer erfgoed van immigranten onderdeel is geworden van het museum. Staatssecretaris Halbe Zijlstra feliciteert het jarige museum. Openingsact: liedjes uit De Jantjes. Het was mooi geweest als ook nog het Turkse Lied uit den Vreemde over het leven als migrant was gezongen.
Met dank aan Erhan Tuskan (IISG) voor de link naar een recente opname van het lied uit den vreemde.
