Deze liedtekst is het eerste wat in mij opkomt als ik afspreek met Thea (75) in het Proeflokaal de Ooievaar. Gelegen aan de Sint Olofspoort 1 op de ‘kop van de Zeedijk’. In deze buurt staat het oude naast het nieuwe. Even verderop in de Zeedijk staan de oude kroegen van weleer: ’t Aepje en De Rode Laars bijvoorbeeld. Het is een plek waar Thea al tientallen jaren komt, sinds de eerste uitbater in 1986. De plek heeft in de tussentijd veel verschillende uitbaters en barmannen gehad, maar de plek en de sfeer is volgens haar hetzelfde gebleven, naast een nieuw likje verf misschien.
Een stekje waar volgens de oud-Bijenkorf medewerkster van alles nog bij elkaar scharrelt: zowel vaste gasten, dagjesmensen als toeristen. En zo voeldt het ook als we eenmaal binnen zitten en er geregeld mensen binnen komen: het "ons kent ons’’ gehalte is erg hoog, ondanks dat het maar enkele vierkante meters groot is. "Het is een leuk proeflokaal waar niet veel mensen kunnen komen, je hebt daardoor meteen contact met mensen", vertelt Thea. Vlak achter ons zijn de gesprekken inderdaad in volle gang, met volume, en staat Eric Clapton en de Rolling Stones aan op achtergrond.
Amsterdam moet volgens Thea zeker niet statisch blijven: "nieuwe horeca mogen zeker de deuren openen, zolang ze de oude maar niet volledig vervangen." Ze gaat nu vaker met haar dochter nieuwe plekken ontdekken in Amsterdam Noord. Hier woont ze zelf al 40 jaar. Een wijk die overigens ook hard verandert. Zelf is Thea een echte Amsterdammer, en woont al haar hele leven - op 5 jaar Zwanenburg na dan - in de stad. Maar de Ooievaar heeft volgens haar toch net wat meer: "Het is een warm thuis, je gaat meteen zitten en ze weten wat je willen drinken."
Tijdens de coronapandemie mistte Thea de kroeg niet enorm. Ze was druk bezig met het verzorgen van haar dementerende man. Hij is in de zomer van 2021 opgenomen, waardoor ze nu meer tijd heeft om het Proeflokaal de Ooievaar en andere cafés te bezoeken. Haar man komt uit de buurt, is er geboren en heeft zich zeker goed geamuseerd in zijn tijd.
Maar niet alles was vroeger beter. Ze vertelt over de drugstijden waardoor kroegen zelfs hun deuren moesten sluiten in verband met de overlast: "Het was niet veilig, je werd beroofd." Na dit tijdperk was er ruimte voor ‘wederopbouw’, samen met de NV Zeedijk en werd de buurt weer gezelliger en toegankelijker.
Bijzondere evenementen in de straat en in de kroeg is Hartjesdag. Deze optocht van o.a. travestieten wordt sinds 1997, die vroeger op meerdere plekken in de stad gehouden, op de Zeedijk herleefd. Maar ook zonder evenementen gebeurt er van alles: "Op vrijdag komt er een Volendammer en kun je een potje paling kopen, er is altijd contact."
Bij de vraag of het proeflokaal blijft bestaan, rondom alle tumult van een veranderende binnenstad, is haar antwoord resoluut: "Dit blijft bestaan." Daar is zeker nog een likeurtje op geproost.