Op een woensdagmiddag spreken Aydin en ik af voor Filmtheater Kriterion. Vanaf daar neemt hij me mee. Onderweg passeren we groepen studenten, zigzaggen we langs verschillende horecatentjes en lopen we over de Lau Mazirelbrug. Daar slaan we de Plantage Muidergracht in en verschijnt er ineens een stukje groen: het J.W. van Overloopplantsoen. We nemen plaats op een bankje en ik neem de omgeving in me op. Het zonlicht valt op de boom die voor ons staat, waardoor de blaadjes een geelachtige gloed krijgen. Aydin legt uit waar we zitten: “dit is een klein stukje park vlak bij de Hortus, waar je gewoon lekker tot rust kunt komen na een hectische dag studeren.”
Aydin woont nu twee jaar in Amsterdam, maar zoals hij zelf zegt: “vanaf mijn twaalfde zat ik hier al op school. Dus ik ben wel bekend met de stad.” Per toeval leerde hij de plek kennen. “Dit was in een zomer dat de zon heel mooi op het water viel en een zo’n guy gitaar stond te spelen, prachtig… Ik was van: oké, dit is een vibe. Hier kan ik wel wat mee.”
Inmiddels is hij regelmatig in het J.W. van Overloopplantsoen te vinden. “Het is echt een stukje voor mezelf.” Hoewel het midden in de stad zit, is het er nooit echt druk. “Je kan gewoon lekker zitten, even niks, even een beetje dutten. Gewoon… Het is een serene oase binnen een vrij drukke wereld.”
Of het Plantsoen typisch Amsterdams is? Voor Aydin wel. “In Amsterdam heb je een mooi contrast tussen rust en drukte. Je hoeft maar vijf minuten te lopen en je bent op een compleet andere plek.” Hij voegt eraan toe dat het Plantsoen een kleine plek is. “Ik denk dat dat ook spreekt voor hoeveel plekken je hebt in de stad. Hier vlakbij heb je de Roeterseilandcampus, daar is het superdruk. Dat je dan gewoon direct hier kan komen, dat vind ik vrij bijzonder.”