Dit beeld hoort bij de familie van de “Woezels” die de kunstenares Marijke Ouendag- van Lis in 1972 gemaakt heeft. De andere drie beelden van deze familie zijn in Amsterdam-Noord te vinden in de buurt van Molenwijk. De Woezels komen uit het verhaal van Winnie de Poeh. Harrie Geelen heeft een liedje over de Woezels geschreven. Hieronder een fragment uit dit liedje:
Zijn groen en blauw
En dun en dik
En rond en vierkant
Ze zijn niet goed snik
Ze raken zomaar
In knopen verstrikkeld
Je hebt ze met strepen
Soms zijn ze gespikkeld
Het lijkt een mop
Maar beertje pas toch op
Een huffel of een woezel
Heeft altijd een smoezel
Een huffel en een woezel die zijn vals
Alleen of met zijn twezels
Het is maar een idezels
Je kijkt en dan zie je ze overals
En nimmer te voorspellen
Dus pas op je tellen
In steeds een andere maat en vreemd gebouwd
En ben je dol op honing
Het is geen vertoning
Ze slurpen alles op waar jij van houdt
Het plan was eerst om het beeld als fontein in deze rustige buurt te plaatsen. De gemeente vond dit echter een te kostbaar plan. Toch kan “De Woezel” zoals de vogel door de buurtbewoners wordt genoemd op warme zomerdagen een klein beetje water spuiten. Dankzij het beheer van de waterinstallatie door de bewoners van het hof spuit, op de warme dagen, het vogeltje zichzelf en de buurtkinderen, die op het kunstwerk mogen spelen koel met een straaltje water uit zijn snavel.
Maar ook nu de donkere en koelere dagen zijn begonnen, zorgt de “Woezel” met zijn vrolijke kleuren voor wat kleur en gezelligheid in het hofje.
