Kleurenbeeld van de Bevrijding, 1945, Nationaal Archief Mijn oma is rechts te zien
Drie dagen eerder was de overgave getekend door de Duitsers en was de bevrijding van Nederland een feit. In het dagboek dat mijn oma gedurende de oorlog bijhield, schrijft ze over de intocht: ''Gisteren zijn dan de Canadezen binnengekomen. Al vroeg waren we op pad gegaan om het schouwspel mee te maken. Het was een drukte van belang! Rijen dik stonden de mensen.''
Mijn oma was dertien toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, nog maar een kind dus. Ze beschrijft in haar dagboek hoe ze in de Hongerwinter vaak de barre tocht moest afleggen naar het platteland om er eten te halen in ruil voor allerlei spullen. Op het moment van de bevrijding was mijn oma nèt volwassen. En natuurlijk had ze bewondering voor de soldaten die het land hadden bevrijd: ''Er kwam een motorfiets langs met een echte Canadees. Ik zag m'n kans schoon en ben gauw achterop gaan zitten. 'k Heb zo goed en zo kwaad als het ging met hem gepraat. Hij kwam van Ontario. Ik schatte hem ±35.''
Op een ware romance zou het niet uitlopen. Kort na de oorlog kwam ze mijn opa tegen, een gewone Hollandse jongen, met wie ze twee jaar later trouwde.
''We zijn wel 30x gefotografeerd'', schrijft mijn oma in haar dagboek over de bevrijding. Maar wat ze misschien niet wist, was dat ze ook gefilmd werd in Kodak Kleurenfilm. Het zouden de iconische beelden van de bevrijding worden, die tot op heden nog keer op keer worden afgespeeld in musea, op tv en YouTube. Dagboek van Bep de Vries, 1945