Halima en ik hebben afgesproken bij een tentje aan de rand van het park, omdat de weersvoorspelling niet veel goeds beloofde. Terwijl we een koffietje bestellen, valt haar Amsterdamse tongval me op. Niet gek, aangezien ze hier geboren en getogen is. “Ik heb altijd in Bos en Lommer gewoond, ben er altijd geweest en wil hier ook zeker niet weg.”
Al vanaf jongs af aan kwam Halima vaak in het park met haar moeder. Nu ze zelf moeder is, neemt ze haar kinderen ook graag mee naar haar lievelingsplek. Ze vertelt me dat de herinneringen die ze van vroeger heeft, nu weer herbeleefd worden met haar zoon en dochters. Het park is weinig veranderd. Waar ze als klein meisje aan de hand van haar moeder liep, is dat nu andersom. Ze neemt haar moeder mee als oma van haar eigen kinderen. “Het park blijft terugkomen in mijn leven, ongeacht mijn leeftijd of de fase waarin ik me bevind. Hopelijk mag ik daar ooit ook als oma wandelen met de kinderen van mijn kinderen.”
Het park is gelegen tussen het centrum, de Baarsjes en Halima’s wijk Bos en Lommer. De plek is voor haar daarom bij uitstek een verbinding tussen allerlei soorten groepen in de samenleving. Zo constateert ze dat: “Je merkt dat alle type inwoners van de stad bijeenkomen in dit park.” Het publiek is divers, net als de plek zelf. Juist het samenkomen van de diversiteit maakt het park typisch Amsterdams voor Halima. In de hoofdstad is namelijk plaats en plek voor iedereen - of je nou jong, oud, wit, zwart, kort of lang bent. Het is toegankelijk en er is ‘van alles wat’, net als in het Erasmuspark.
“Amsterdam leeft, altijd, maakt niet uit of het zondag of midden in de nacht is. Het leeft.” Ondanks dat Halima van de drukke stad houdt, vindt ze het tegelijkertijd fijn om rust op te zoeken in het park. Samen lopen we door de binnentuin en worden we omringd door veel verschillende soorten bomen, de laatst bloeiende bloemen en gevallen kastanjes. “Als je in het park bent, ben je in een andere wereld”, en zo vervolgen we de wandeling naar het voetbalveld en de kinderspeeltuin die het park onder andere bezit.
Als we het hele park bewandeld hebben, loopt ook het gesprek tot een eind. Het valt mij op dat, terwijl we het park verlaten, de regen stopt en de grijze wolken plaatsmaken voor een helderblauwe lucht en wat zonnestralen. Voor Halima lijkt dit niet uit te maken. Want als zij in het Erasmuspark is, schijnt de zon al-tijd.