Het omkleden van de Piet zou bij mij thuis gebeuren, waarom weet ik niet meer, misschien vanwege het feit dat haar kinderen die nog heilig in de sint geloofden, ‘het’ dan door zouden hebben en mijn dochter was pas 1 jaar, dus nog te jong voor het sprookje.
Rond de afgesproken tijd werd de zoon van de collega, een jongen van ongeveer 12 jaar bij ons afgeleverd en tot mijn verbazing was die jongen bruin; ‘hee een zwarte piet hoort toch een witte die zwart geschminkt is, te zijn’? was mijn gedachte.
Nadat de jongen zich verkleed had, voelde ik me een beetje in een lastig parket: de jongen was al bruin, moest die nog wel zwart geschminkt worden? Ik vroeg aan hem wat hij wilde; hij reageerde verbaast; een zwarte piet hoorde toch geschminkt te zijn; hij was toch geen zwarte piet van zichzelf!??
Ja natuurlijk, gelijk heb je, dacht ik, en ik schaamde me vanwege mijn eigen kromme gedachte.
Nu, 25 jaar later met de discussie over zwarte piet, zwart of niet, en hoe racistisch is dat? Herinner ik me bovenstaand voorval. Heel naief en onhandig van mij, maar toen was het pijnlijke moment, snel verdwenen door de jongen gewoon zwart te schminken en hem van een gekleurde jongen een echte zwarte piet te maken.
Ik hoop dat hij dat ook zo ervaren heeft.