Eigenlijk heb ik er geen herinnering aan, want ik ben er nooit geweest. In 1950, ik was toen 2,5 jaar, is mijn vader met mijn zusjes van vier en vijf jaar oud naar de intocht van Sinterklaas geweest. Mijn oudste zusje is de week hierna ziek geworden en is de hele winter grieperig en verkouden gebleven. In februari kreeg ze er hoge koorts bij en is zij helaas overleden. Mijn ouders hadden vreselijk veel verdriet en waren bang dat zij was gestorven omdat zij bij de intocht kou had gevat. Het gevolg was dat wij nooit meer naar de intocht zijn geweest en er zelfs niet over mochten praten. Ook niet toen we ouder waren."
Toch nog
In 1970 trouwde Truus en verhuisde ze naar Waddinxveen. Ze wilde met haar kinderen graag eens naar Amsterdam, maar het verdriet zat haar in de weg. Maar afgelopen jaar was ze van de partij, bij toeval overigens. "We vierden het 40-jarig huwelijksfeest van een van mijn jongere zusjes met een rondvaart door Amsterdam. We waren met de trein en toen we het station uit liepen, zagen we een enorme drukte en heel veel kinderen. Opeens realiseerde ik me dat het de intocht van Sinterklaas was. Eindelijk zou ik het een keer in het echt zien. Wat heb ik genoten!"
Dit verhaal werd ingezonden naar aanleiding van een bericht in De Oud-Amsterdammer. De krant, gericht op 50-plussers die zijn opgegroeid in Amsterdam, riep haar lezers op om verhalen in te sturen over de intocht van Sinterklaas.