Het wordt een collectief portret van haar heldinnen, de vrouwen die in de jaren tachtig aan de basis stonden van de zwarte vrouwen beweging in Nederland. Een van Patricia’s inspiratiebronnen zijn Afrikaanse portretdoeken, waar meestal mannelijke politici op afgebeeld staan. Toen ik eind jaren tachtig met Conny Braam in Harare was voor de voorbereiding van een conferentie, maakten we daar vrouwendag mee. We moesten heimelijk lachen om alle vrouwen die vrouwendag vierden met het portret van Mugabe om hun heupen geknoopt.
Feministische voorvechtsters
Op de portretdoeken van Patricia komen alleen maar vrouwen voor. In CBK ZO zijn de afzonderlijke portretten en een film te zien, in de Schuttersgalerij van het Amsterdam Museum het groepsportret. Samen met Annet Zondervan en Sharda Balgobind van CBK Zuidoost zag ik begin maart bij het Grafisch Atelier Amsterdam hoe Patricia haar portretdoeken digitaal printte. Het materiaal waarop de zwart-witte portretten van de feministische voorvechtsters gedrukt zijn, is polyester mesh. Patricia heeft bedacht dat ze de doeken in Senegal wil laten borduren met gekleurde kraaltjes. Tijdens haar deelname aan de Biënnale van Dakar in 2014 heeft ze in de kleine ateliers op de markten kralenborduursters aan het werk gezien. Half maart vertrok ze met de nog lege portretdoeken naar Dakar.
Kralen borduren in Dakar
Ik volg het project via Facebook. Zelf ben ik een aantal jaren geleden in Dakar geweest, dus kan me helemaal voorstellen hoe Patricia daar op de markt en in de winkeltjes rondloopt om kralen te kopen. Ik weet hoe het ruikt, klinkt en hoe heet het is.
Vrouwenhandel
Naast de portretdoeken heeft Patricia nog een andere missie in Dakar. Ze wil, samen met kunstenaar Jimini Hignett en met hulp van de Nederlandse ambassade, aandacht vragen voor de seks-industrie in Nederland en de gevaren die vrouwen lopen in handen te vallen van vrouwenhandelaren. Patricia is kunstenares doet dat via een kunstwerk: “Handle with care”. Het is een scharlakenrode vloer gemaakt van rode sexy vrouwenkleding bh’s, onderbroekjes, verleidelijke lingerie, rokken. Op beeldschermen vertellen prostituees hun levensverhaal, een aaneenschakeling van leed, valse beloftes, schaamte, gedwongen seks op kleine flats in de Bijlmer.
Bij de opening van Handle with Care in de residentie in Dakar leest Jimini Hignett voor uit de getuigenis van een slachtofer van vrouwenhandel
Ambassadeur Pieter Jan Kleiweg heeft de zitkamer in de residentie laten ontruimen. Hij schrijft over de tentoonstelling op zijn weblog dat Nederlanders vaak het verwijt krijgen té belerend te zijn over mensenrechten. Hij vraagt zich af of ons opgeheven ethische vingertje makkelijker aanvaard wordt als we ook kritisch durven te zijn over sommige misstanden in Nederland. “Rode slipjes op de residentie, in een conservatief en islamitisch land. Kan dat? Ja. Kunst is er ook om te provoceren. We blijven Nederlanders.”
De Telegraaf kopt; “Slipjesdiplomaat schokt Senegal”. Wat is Facebook toch handig. Jimini Hignett schrijft op FB dat de Senegalese kranten er genuanceerder over schrijven. Ik vraag een voorbeeld en prompt post een gemeenschappelijke FB vriend (nu ook mijn vriend) een artikel uit Le Soleil. Daar wordt de tentoonstelling een sensibilisation genoemd - iets dat sensibiliseert, gevoelig maakt - en een ondersteuning van een belangrijke mensenrechtenkwestie.
zie ook deze blog
