Lola's Sint

De inspiratie voor het boek komt door haar dochter Lara. Lara’s vader is Nigeriaans. Langarika vertelt: “Ik heb het voor haar geschreven omdat ik me vanwege mijn Masterscriptie Nederlands zeer bewust ben van de representatie van de verhouding van zwarte-en- witte personages in de kinderliteratuur. Wat je uitbeeldt in een boek en hoe je dat afbeeldt, en dat geldt zeker voor stereotype-beelden, is van invloed op het denken van kinderen. Een kinderboek waarin de vader steeds de moeder slaat wil je ook niet voorlezen aan kind omdat het geen goede voorbeeldfunctie heeft. Dus als het witte personage steeds als heer wordt geportretteerd en het zwarte karakter als knecht, dan geef je ook de verkeerde boodschap aan kinderen.

Clowneske zwarte mannen
Met dit boek wil ik tegenwicht bieden aan wat kinderen tijdens Sinterklaastijd dagelijks op straat zien. De winkeletalages staan bol van dit soort beelden van clowneske zwarte mannen. In de zwarte Piet-discussie geven veel volwassenen als argument dat ze als kind gewoon dachten dat zwarte piet zwart was vanwege de schoorstenen waar hij in klom. En toch klopt dat niet. Kinderen roepen heel vaak naar donkere mensen: “Hee daar heb je zwarte Piet!” Dus ze leggen wel degelijk die link naar zwarte mensen. Terwijl die associatie er niet is bij iemand met een vies gezicht. Daarom denk ik dat het wel degelijk pijnlijk is voor sommige mensen. Daarnaast is het jammer dat er niet veel boeken zijn waar zwarte kinderen de hoofdrol spelen. Terwijl ik heel graag aan mijn dochter verhalen wil voorlezen waarmee ze zich kan identificeren met het hoofdpersonage. Daarom speelt in Lola’s Sint een bi-raciaal kind de hoofdrol.

Lichtbruine Sint
Ik ben geen enkel Sinterklaasboek tegengekomen zonder stereotypering. In Lola’s Sint zijn de pieten niet geschminkt maar ze weerspiegelen de huidskleur van de kinderen die naar de intocht komen kijken. We leven immers in een multiraciale stad. Sinterklaas heb ik expres een beetje lichtbruin gemaakt. De moeder is roze gekleurd en de vader is –net zoals in het leven van Lara– zwart omdat hij Afrikaan is.

Stereotypering kom je in mijn verhaal niet tegen. Qua verhaallijn is het echter een gewoon Sinterklaas verhaal. Een meisje vindt de gele handschoen van de zeurpiet en via het Jeugdjournaal verneemt ze dat de vinder ervan met de Pieten mee op pad mag, door de schoorstenen. De Pieten zijn multiculti Pieten en hebben blond, rood of zwart haar.

Vieze Pieten
Wanneer Lola met de Pieten door de schoorsteen gaat worden ze vies. Ze zitten onder het roet. In het Pietenhuis gaan ze zich wassen en trekken schone kleren aan. Sommige kinderen vragen zich na afloop van dit verhaal af waarom de Pieten die ze op straat tegenkomen zich niet wassen. Het blijkt ook wanneer ouders dit boek thuis doornemen met hun kinderen, zij daarna niet meer vanzelfsprekend enkel zwarte pieten tekenen, maar ook gekleurde of witte Pieten. Kinderen staan nog open om kleine wijzigingen te accepteren. Het is een klein begin, maar het helpt zeker bij het doorbreken van de stereotypering.”

Voor meer informatie kijk op de Facebook pagina van Lola’s Sint: https://www.facebook.com/groups/lolassint/

Lola’s Sint werd op 19 november bij Imagine IC aangeboden aan Gerda Havertong die al in 1987 in Sesamstraat aan Pino duidelijk maakte dat Sinterklaas ‘voor heel veel zwarte mensen, grote mensen en kinderen’ helemaal geen feest is: ‘Het is elk jaar weer hetzelfde liedje. Sinterklaas is nog niet eens in het land of zwarte mensen, grote mensen en kinderen, worden voor Zwarte Piet uitgescholden.’