Ik moet zeggen dat het gebed er al redelijk snel in zat, ruim voordat ik echt moslim werd. Ik leer gelukkig snel. Over de uitspraak valt nog wel wat te zeggen, vrees ik. Ook blijf ik inmiddels al een jaar op die twee zelfde soera’s hangen. En wat betreft de verschillende manieren om te bidden: daar heb ik me eerlijk gezegd ook nog steeds niet in verdiept. Maar wat me echt moeite heeft gekost, en nog steeds, is de ‘woedoe’. Het klinkt misschien gek voor mensen die het niet doen, maar ik heb vaak echt zin om te bidden. Alleen dat eeuwige wassen, pfff! Puur luiheid natuurlijk. En oké, in de winter ook niet altijd prettig als je net lekker warm op de bank zit. Toch kan ik tegenwoordig niet meer zonder, zoals ik dat in het begin nog wel eens deed. Dan dacht ik: beter bidden zonder wassing, dan helemaal niet bidden. Nu kan ik dat niet meer, het voelt gewoon niet goed. Dus blijkbaar begin ik er langzaam toch aan te wennen. Alhamdulillah (Godzijdank)! Nu nog ‘even’ wat nieuwe soera’s leren… en uitzoeken wat nou de beste manier is om te bidden… en en en… Laten we zeggen dat je nooit bent uitgeleerd als moslim!
~ Linda