Het schelpenkabinet
Hoe vierde Piet van Eeghen zelf zijn verjaardag? In de archieven duikt daar af en toe iets over op. Zo schrijft hij als kind een trotse brief aan zijn oom Jan, kort na zijn verjaardag: ‘Op mijn achtste verjaardag heb ik van Mama en Papa een mooi schelpenkabinet gekregen met twaalf halve laden: van Grootmama, Grootpapa, Oom Anne Willem, Oom Piet, en tante Trui heb ik ook mooye schelpen en horens gekregen uit de Oost en West: ik hoop dat als gij eens bij een meer of aan de zee komt, gij aan mij zult denken, en mij een Amerikaansche hoorn of schelp over zult sturen die ik als eene gedachtenis zal bewaren.’
Vijftig gulden
Of hij in de jaren daarna nog veel mooie schelpen heeft gekregen van oom Jan of de anderen vertellen de archieven helaas niet. Op latere leeftijd zou Van Eeghen wel uitgroeien tot een groot verzamelaar, maar niet van schelpen. Toch heeft dit cadeau voor zijn achtste verjaardag misschien wel het verzamelaarsgen in hem opgewekt.
Op zijn negentiende verjaardag kreeg hij een cadeau van zijn ouders dat minder tot de verbeelding spreekt, maar toch ook niet gering was: een bedrag van vijftig gulden. Hoe hij zijn verjaardag die dag verder vierde weten we niet, maar met die vijftig gulden kon hij in ieder geval tevreden zijn: omgerekend zou dat nu zo’n vijfhonderd euro waard zijn. Daar kon je heel wat schelpen van kopen.
Toespraak van de jarige
Op latere leeftijd vierde Van Eeghen zijn verjaardag meestal met een familiediner in zijn imposante grachtenhuis aan de Herengracht. Het kwam goed uit dat Cato en hij zo groot woonden, want ze kregen samen twaalf kinderen. Drie van hen stierven op jonge leeftijd, maar er bleven nog negen kinderen over die in de loop der jaren ook voor aanhang en een reeks kleinkinderen zorgden. Als het even kon kwamen ze op 25 oktober allemaal naar het ouderlijk huis aan de Herengracht om de verjaardag van de pater familias te vieren.
Eén van de schoonzoons was Jan Gunning (getrouwd met Cecilia). Hij schreef in zijn dagboek over het diner ter ere van de zeventigste verjaardag van zijn schoonvader in 1886: ‘Behalve Cecilia en Annie waren alle kinderen en schoonkinderen aan tafel vereenigd, en aan ’t dessert verschenen Annie en Chris. Nadat Piet [de oudste zoon - lvh] vader uit aller naam geluk gewenscht had, antwoordde deze zelf terstond. In aandoenlijke woorden verklaarde hij op zijn lang en rijk leven door Gods goedheid te mogen terugzien, ondanks ook veel leeds, vooral ’t gemis zijner lieve gade, aan wie dien ochtend zijn eerste gedachte was geweest.’
Soli deo gloria
Piets vrouw Cato was zeven jaar eerder overleden, in 1879. Hijzelf zou nog tot 1889 leven. Ondanks het grote gemis van zijn vrouw voelde Van Eeghen zich een gelukkig mens: ‘Hij wilde ’t woord des aartsvaders wel omkeeren en zeggen: “de dagen der jaren mijns levens zijn velen en goed geweest en hebben meer bereikt dan de dagen der jaren des levens mijner vaderen”. Van dat alles soli deo gloria! [aan God alleen de eer - lvh]. Ten slotte verklaarde hij de toekomst rustig tegemoet te zien en wenschte ons ten slotte in de hartelijkste bewoordingen Gods zegen toe.’
‘De dagen der jaren mijns levens zijn velen en goed geweest’; dat lijkt me ook op je 202e verjaardag een mooie constatering.
