Bijna met me ogen dicht vertel ik zo mijn verhaal en het rare is niemand heeft me dit ooit geleerd. Oefening baart kunst zeggen ze, maar kunst is ook weer een vak apart en een vak heb ik nooit geleerd. O ja wel, ooit was ik eens loodgieter, dan wel leerling loodgieter, want verder ben ik nooit gekomen. Mijn vader stimuleerde mij om loodgieter te worden, waarom, nou omdat hij dit ook was. Hij was loodgieter en smid, nou heb ik het vak loodgieter nooit begrepen, want ik heb mijn vader nooit lood zien gieten. Maar goed ik was dus een jaar of 12 en moest toen ook een keuze maken, wat ik verder met mijn leventje ging doen, En ja, ik wist het wel, want ik wou elektricien worden. Leuk radio’s maken, tv’s repareren en eigenlijk alles wat stuk zou zijn gewoon weer maken, leek me geweldig. De keuze werd toch anders. Ik werd loodgieter, daar had ik eigenlijk ook wel enige ervaring in want ik moest immers vaak mee met me vader, zeker elke maand hielp ik me vader als hij weer in zijn vrije tijd bij ging beunen. Ik leerde solderen, pijpen buigen en daar was ik als klein mannetje toch wel snel handig in geworden, dus het moment dat ik mijn 1ste jaar inging op de LTS in Amsterdam Noord was ik eigenlijk toch wel de beste van de klas. Maar let op in de praktijk vakken dan he, het leren van theorie vond ik helemaal nergens over gaan. Ik verveelde me dan ook mateloos in de klas of ik was aan het tekenen, maar het liefste luisterde ik naar de muziek die zachtjes door de speakertjes van mijn walkman vloeide. Maar dit werd meestal gezien en daardoor moest ik vaak overblijven.

Meester Hoefdraad

Toen was het nog zo, dat als je stout was geweest je gewoon 2 uur moest na blijven en bij meester Hoefdraad was het standaard 4 uur nablijven. Meester Hoefdraad was een grote man. Hij was een Surinamer en ook de enige Surinaamse leraar op de school, hij was een beullll, groot donker met een baard, een mega bril op zijn neus en een hele zware stem. We moesten stil zijn, erg stil zijn, ja en geen kauwgom in je mond. Voldeed je niet aan zijn eisen, dan 4 uur nablijven, dus ook ik was vaak de lul, want hoe graag ik het ook wou, ik kon vaak niet lang stil zijn. Ik kan me nog herinneren dat meester Hoefdraad een preek gaf die ging over de negers in Nederland. In mijn klas zaten nog twee Surinaamse jongens en dat waren natuurlijk mijn gabbers, gabber 1 was Ronald Winter alias Winter en dan hadden we nog gabber 2 Jerrie Oktober alias Okkie. Mijn alias was Brutje.

Losers

Meester Hoefdraad vond dat als je een neger was en in Nederland woonde, je toch niks kon bereiken en dat negers losers waren. Ja echt wij waren losers en nu hoor ik je weer denken: nee Nardo verzint dit. Nee, Nardo verzint dit niet. Wij negers waren losers en wij zouden nooit wat bereiken in ons leven. Volgens mij kan je je wel voorstellen dat bijna iedereen moest lachen in de klas, maar denk je nou echt dat dat gebeurde. Nee niemand lachte hardop. Ik zag wel een aantal glimmende koppies om me heen met mondhoeken die bijna hun hele gezicht uit elkaar trokken, maar geluid kwam er niet uit. Okkie Winter en ik wilden meneer Hoefdraad om een hoef heen draaien. We geloofden onze oren niet, maar toch was het zo, wij deugden niet. We hebben hier heel lang over doorgesproken, wij de 3 musketiers.

Trots

De woorden die Meester Hoefdraad toen uitgesproken heeft, zijn mijn hele leven een stukje van mij geweest en of je het gelooft of niet, het gaf me altijd kracht. Kracht om door te gaan en te laten zien dat wij negers wel deugen, dat wij wel iets kunnen bereiken en dat wij negers net zoveel kennis hebben als blanken, dat wij misschien wel meer kennis hebben dan blanken. Dat wij het voordeel hebben om van twee culturen te kunnen leren. Dat wij negers altijd lekker bruin zijn, dat wij negers zo lekker kunnen schudden met ons billen, dat wij negers zo hard kunnen rennen, ook als we niet hoeven te vluchten, dat wij negers negerzoenen hebben, de zachtste lippen hebben, dat wij negers zo goed in sport zijn, dat wij negers zo veel soul in ons hebben, dat wij negers zo heerlijk kunnen koken, zo mooi kunnen zingen, kortom wij negers zijn trots. Wij zijn trots op onze kleur, en dat kan niemand ons afnemen en zeker meester Hoefdraad niet.

Werelden omdraaien

Als ik nou echt goed zou zijn in loodgieten, dan had ik een hoef in lood gegoten aan een draad vast gemaakt en deze aan meester Hoefdraad gegeven. Dan zou ik hem naakt in een ruimte fotograferen met de hoef om zijn nek. Maar goed, ik weet niet of meester Hoefdraad nog leeft maar geloof me nou, ik ga hem opzoeken en bedanken en hem vertellen dat ik trots ben. Ik zal hem laten zien wat ik heb bereikt. Ik zal hem dan een foto serie laten zien, een van de mooiste die ik zal maken. De serie zal gaan over de slavernij. Ik zal in mijn foto’s, die in de zweer van de 17e eeuw zullen worden gemaakt, werelden gaan omdraaien. De afro-afrikanen zijn de superieuren en de blanken zijn de slaven. Hoe zou het dan zijn geweest? Ik zal ook jou dat dan laten zien! ‘Slaves of Holland’ zal deze serie gaan heten. Waarom? omdat ik nooit wat heb geleerd op school over dit verleden, terwijl dit van essentieel belang is. Dit heeft ons gemaakt tot hoe we nu zijn, tot hoe wij ons nu gedragen, ons voelen, ons voortbewegen. En ja ik beweeg me voort, visueel en woordelijk beweeg ik me voort en ik stop niet!

Yes I am proud to be black (James Brown)

hier een interview met Nardo Brudet over het maken van de serie Slaves of Holland