Al heel lang worden er beelden in de openbare ruimte geplaatst. Een standbeeld op een plein, een monument in een park, een watersculptuur in een fontein, een beeld op een verkeersrotonde. Dat zijn de beelden waar we van oudsher mee vertrouwd zijn.

De selectie van beelden op de binnenplaatsen van het AHM laat echter zien dat we ons ook steeds weer kunnen laten verrassen. De hedendaagse beelden zijn geen vanzelfsprekende verschijningen in de openbare ruimte van het museum. Ze roepen vragen op. Waar komen ze vandaan, betekenen ze iets en vooral, wat doen ze hier? Het antwoord op die laatste vraag zou eenvoudig kunnen zijn. Beelden passen tenslotte goed in een museale omgeving.

Zelfverzekerde sculpturen
De beelden van Anneke de Witte, Willem Harbers en Carla Rump, hebben met elkaar gemeen dat het zelfverzekerde sculpturen zijn. Ze zijn wel gevoelig voor de locatie die ze toebedeeld hebben gekregen, maar ze zijn in de eerste plaats een eigen entiteit en hebben voldoende aan zichzelf.

Ze verwijzen naar heel verschillende werelden. Mens, machine en natuur worden samengebracht in totaal uiteenlopende materialen en we kunnen niet anders dan met verwondering kijken naar deze beelden die zo vervreemdend werken op de nieuwe locatie, waarin ze zijn geplaatst. Misschien inspireert deze combinatie van beelden en omringende ruimte ons om ook elders in de stad met nieuwe verwondering te kijken naar beelden in de openbare ruimte.

Kijk voor meer informatie op de website van het beeldhouwerscollectief ABK.