The making of Amsterdam, benim şehrim - Amsterdam, mijn stad

Deze groep vrouwen komt iedere dinsdag samen in dit buurthuis om bij te kletsen en leuke dingen te doen, zoals samen koken. Bij binnenkomst werden wij hartelijk ontvangen door een groep van 25 luidruchtige Turkse vrouwen. Na wat moeite hadden we hun aandacht en luisterden zij naar de uitleg over de inhoud van de digitale fototentoonstelling. Fotografe Esther ’t Hart legde uit dat zij graag ongeveer 10 van de vrouwen in de tuin van het buurthuis zou willen fotograferen en daarna nog een portret zou willen maken van een enkele vrouw.

Tijdens het fotograferen was aan de vrouwen te zien dat zij er plezier in hadden en zich zelfs hadden opgedoft voor de foto. Wel moest een groot aantal foto’s worden gemaakt, aangezien Esther de vrouwen wilde portretteren met een neutrale uitdrukking op hun gezicht en de vrouwen steeds in lachen uitbarstten. Maar na een aantal pogingen riep Esther: "Ja, ik heb ‘m!" en de vrouwen vertrokken opgewekt weer naar boven. Eén van de vrouwen bleef achter, zodat van haar nog een portret kon worden gemaakt. Esther vroeg haar te gaan zitten in een positie waarin zij zich ontspannen en op haar gemak voelde. Wiek vroeg haar te denken aan een plek waar zij zich fijn voelde. De geportretteerde antwoordde daarop dat deze plek haar huis was en dat zij zich het meest ontspannen voelde als ze rookte. Hierop besloot Esther haar rokend op de foto te zetten.

Tijdens de fotoshoot van de vrouwen kwam een ouder muzikanten echtpaar het buurthuis binnen. Zij hadden gehoord dat Esther op zoek was naar Turkse Amsterdammers van alle leeftijden en wilden graag meewerken aan dit project. Op de foto's is te zien hoe dit echtpaar gefotografeerd wordt en we zien de fotografe in actie.

Met dank aan Hasan Kilic en alle geportretteerden.