Wat dit uitzicht nou zo bijzonder maakt? Dat is volgens dit stel onder andere de geschiedenis. Enthousiast wijst Peter naar het voormalige raadhuis van Nieuwer-Amstel aan de overkant en naar de verschillende plekken waar Koninklijke Amsterdamse roei- en zeilvereniging De Hoop langs de Amstel heeft gestaan. Het is de oudste roeivereniging van Amsterdam. Sinds de oorlog wapperen de vlaggen vrolijk op de plek aan de Amstel vlak voor hun huis. De vereniging zorgt voor levendigheid. "Soms is het maar één bootje, soms zijn er acht en soms zijn er zoals nu wedstrijden, maar op het water gebeurt altijd wat." Af en toe wordt het gesprek dan ook even onderbroken voor kort commentaar op de langsvarende roeiboten. "Fijn dat dit weer kan, coronatijd was echt saai!" zeggen ze in koor.
De Amstelkade is bij uitstek een plek van samenkomst. Dit sociale aspect is volgens Peter en Erin echt iets van de afgelopen vijf jaar. Waar vijfentwintig jaar geleden de buurman in zijn eentje met een klapstoel aan de Amstel zat, wordt de kade tegenwoordig met mooi weer overspoeld door zonnebadende en zwemmende mensen met bier, wijnkoelers en pizza’s. Toch vinden ze dit niet te druk. "Het is gewoon een gezellige drukte", zegt Peter. "Maar weet je, er hangt daar nu een bord met verboden te barbecueën, dat is niet verkeerd." "Inderdaad", beaamt Erin lachend, "zaten we hier in de lucht, maar zonder het eten."
Het sociale leven aan het water is volgens Erin typisch Amsterdams. Helemaal op plekken zoals deze, waar geen woonboten liggen die het zicht beperken. Dan weer staan hondenbezitters uren met elkaar te kletsen op de kade en het volgende moment lopen de kinderen van de naastgelegen montessorischool met elkaar naar huis of komt Sinterklaas aan. Deze ongedwongenheid is volgens Peter precies wat Amsterdam zo’n leuke stad maakt. "Reuring is een belangrijk facet van je leven." En waar kan je dat beter vinden dan op deze mooie plek aan de Amstel? "Wij zeggen altijd: als er geen water is, dan hoeft het niet!"