Ik was blij verrast toen ik deze foto voor het eerst zag. Mr & Mrs Hiphop/R&B namen de moeite een museum te bezoeken én maakten hun aanwezigheid kenbaar via social media. Strikt genomen is dit misschien geen kant-en-klaar fotomoment, maar hoopvol is het zeker.
Mits het beeld iconisch of interessant genoeg is (Mona Lisa will do the trick), vermoed ik dat mensen hun bezoek aan een tentoonstelling kenbaar willen maken. Het fotomoment in Berlijn is daar een goed voorbeeld van. Techniek kan zelfs voor een extra educatieve dimensie zorgen, iets wat musea toch moet aanspreken.
De twee voorbeelden van interactieve fotomomenten lijken deze dimensie te missen. Het komt op mij meer over als een spelletje, vooral leuk voor kinderen. In mijn ogen kun je alleen van participatie spreken als de gebruiker dankzij de handeling dichterbij het gekozen thema komt te staan. Begrijpt hij/zij nu beter waar het hier over gaat? Of wordt hij/zij meer aangezet om over de materie na te denken?
Het ideale fotomoment
Het is lastig vast te stellen hoe het 'ideale fotomoment' eruit moet zien. Elke doelgroep zal waarschijnlijk een ander type installatie waarderen. Ouderen zullen een vaste camera waarderen, even stilstaan, niet te lang, terwijl kinderen waarschijnlijk best willen spelen en vervolgens even naar mama of papa kijken.
Fotomoment DNA
Niet iedereen zal echter geïnteresseerd zijn in een fotomoment en dat moeten we ook respecteren. Persoonlijk merk ik dat de drempel lager komt te liggen zodra je met meerdere mensen op de foto kunt. Ook nu zie je op fotomomenten uit bv Amsterdam DNA dat meerdere mensen op de harnasfoto staan, gewoon omdat het gezellig is. Ik denk daarom dat je als museum/instelling moet durven experimenteren. Houd de doelgroep in gedachten en kijk of er een educatieve dimensie mogelijk is. Want ook hier geldt: niet geschoten is altijd mis!