Ongeveer 400.000 deelnemers lieten hun luide protest hierover horen. De demonstratie was een uitvloeisel van de campagne ‘Help de kernwapens de wereld uit, om te beginnen uit Nederland’, die vier jaar eerder tijdens de Vredesweek van 1977 door het Interkerkelijk Vredesberaad (IKV) gelanceerd was. Het zou geen loze campagne worden, want uit het NAVO-besluit van twee jaar later bleek duidelijk dat de kernwapenwedloop tussen de grootmachten Rusland en Amerika nog lang niet ten einde was. Als tegenkracht tegen de kernwapens van de Sovjet Unie, die op West-Europa gericht stonden, wilde de NAVO namelijk in omgekeerde richting 572 middellange-afstand wapens met een kernkop in diverse Europese landen te plaatsen, waarvan 48 in Nederland.
Aanvankelijk stemde het Nederlandse parlement –met name door toedoen van 10 CDA-dissidenten- hier krachtig tegen, maar uiteindelijk leek het toch langzamerhand overstag te gaan. Op 1 december 1981 zou Nederland een definitief besluit nemen. Hoogste tijd voor een antidemonstratie dus, ongerust als men was over de uitkomst daarvan. Behalve affiches werd er ook allerlei ander propagandamateriaal ontwikkeld, zoals dit katoenen tasje met opdruk, waarmee de drager ervan nog tot ver na de demonstratie zijn mening hierover kenbaar kon maken.
Kijk hier voor meer informatie over dit object